W związku ze zgłaszaniem się osób mieszkających obecnie poza terenem Parafii św. Mikołaja w Lubieniu po wszelkiego rodzaju zaświadczenia przypominam wszystkim, że parafią własną każdej osoby jest ta parafia, na terenie której mieszka się obecnie. Nie można mówić, że “należę do parafii w Lubieniu” jeśli od czasu dłuższego niż trzy miesiące mieszkam na terenie innej parafii.
Proboszcz w Lubieniu nie ma możliwości sprawdzić, czy ta osoba jest praktykującym katolikiem. Powinna więc ona zgłosić się do swego miejscowego proboszcza i jego prosić o potrzebne zaświadczenie.
Do Parafii Św. Mikołaja w Lubieniu należą :
– osoby mieszkające tu obecnie,
– uczniowie szkół, którzy mieszkają w internatach lub na stancji poza terenem parafii w Lubieniu,
– studenci mieszkający w akademikach lub na stacji, którzy na weekendy przyjeżdżają do rodziców mieszkających na terenie parafii,
– osoby pracujące poza terenem parafii w Lubieniu, którzy w tygodniu pracy mieszkają na stancji lub hotelu itp.
Osoby, które wyjechały do pracy za granicę, powinny nawiązać kontakt z księdzem katolickim tam posługującym i uczestniczyć w życiu tamtejszej wspólnoty parafialnej, polonijnej. Od tamtego proboszcza pobierają zaświadczenie na matkę chrzestną, czy ojca chrzestnego.
Kwestię tę reguluje Kodeks Prawa Kanonicznego w kanonach podanych niżej:
Kan. 100 – Osobę nazywa się mieszkańcem w miejscu, gdzie posiada stałe zamieszkanie; przybyszem w miejscu, w którym ma zamieszkanie tymczasowe;
Kan. 101 –
§ 1. Miejscem pochodzenia dziecka, także neofity, jest to, w którym rodzice w chwili jego urodzenia posiadali stałe zamieszkanie albo – w jego braku – tymczasowe; lub matka, jeżeli rodzice nie mieli tego samego stałego lub tymczasowego zamieszkania.
Kan. 102 –
§ 1. Zamieszkanie stałe nabywa się takim przebywaniem na terytorium jakiejś parafii lub przynajmniej diecezji, które albo jest połączone z zamiarem pozostania tam na stałe, jeśli nic stamtąd nie odwoła, albo trwało przez pełnych pięć lat.
§ 2. Tymczasowe zamieszkanie nabywa się przez takie przebywanie na terenie jakiejś parafii lub przynajmniej diecezji, które albo jest połączone z zamiarem pozostania tam przynajmniej przez trzy miesiące, jeśli nic stamtąd nie odwoła, albo przedłużyło się rzeczywiście do trzech miesięcy.
§ 3. Stałe lub tymczasowe zamieszkanie na terenie parafii nazywa się parafialnym;
Kan. 104 – Małżonkowie winni mieć wspólne stałe lub tymczasowe zamieszkanie. Z racji prawnej separacji albo innej słusznej przyczyny, każdy z nich może mieć własne stałe lub tymczasowe zamieszkanie.
Kan. 106 – Stałe lub tymczasowe zamieszkanie traci się przez odejście z miejsca połączone z zamiarem niepowracania, z zachowaniem przepisu kan. 105.
Kan. 107 –
§ 1. Zarówno przez zamieszkanie stałe jak i tymczasowe, każdy uzyskuje własnego proboszcza oraz ordynariusza.
